سلام.اول سال از بچه ها یه تست صدا گرفتند برای گروه سرود که همه ی اعضای باند سیاه

قبول شدند.سرود مخصوص ما (سرفراز باشی وطن من) بود.توی جلسات تمرین سرود اینقدر

مسخره بازی درمی آوردیم که نگو.من چون صدای کلفتی دارم سعی میکردم آروم بخونم تا

تابلو نشه.گذشت تا یه روز از گروه سرود مدرسه ما دعوت کردند که بریم توی سینما و جلوی

کله گنده ها مثل امام جمعه و رییس فلان و رییس بهمان و صد تا آدم دیگه سرود بخونیم.

تیپ مدرسه ما کت و شلوار بود که من و سعید اصلا توش راحت نبودیم.خلاصه بعد از وراجی

مجری و سخنرانی تک تک آدمای اونجا نوبت به ما رسید که بریم رو صحنه.همون جا بود که

فهمیدیم تک خوان نیومده.مربی به من گفت برو تک خوان شو.گفتم من؟گفت آره.

خلاصه رفتم جای تک خوان وایسادم.آهنگ سرود شروع شد و همه نگاه ها به من بود.

از میکروفونی که جلوم گرفته بودن احساس غرور میکردم.قسمتی که فقط من باید

میخوندم لحظه به لحظه نزدیک تر میشد و ضربان قلب منم بیشتر میشد.از ترس

آب دهنمو قورت دادم و سکسکه ام گرفت!

شروع شد.منم گفتم:

دوستت دارم  هکک!  مهد دین من

دوستت دارم  هکک!  بهترین من

دوستت دارم  هکک!  سرزمین منننننننننن

.......

وقتی سرود تموم شد تشویقمون کردن که تو ذوقمون نخوره.

وقتی از صحنه اومدیم پایین بازم ازمون تشکر کردن.

به محض اینکه از اونجا اومدیم بیرون بچه ها شروع کردند دیوانه وار بخندند!

خودمم خنده ام گرفته بود.مربیمون گفت اشکال نداره دفعه ی بعد جبران کن.

نظر یادتون نره